Herken je dit?
Juist op de moment dat je even op de WC zit (Je wilt die interessante video op Facebook zien of je wilt gewoon even ademen en alleen zijn.)

Net natuurlijk op die moment, staan ze daar: “mamaaaaaa”.
Uiteraard… 🙂
Precies of ze van die antennes hebben van “Mama wil nu even alleen zijn. Oké kom daar gaan we dan” 😉 🙂

Nu we kunnen ons daar druk in maken…Maar dat gaat niet veel helpen.
Integendeel. Dat is alleen maar slecht voor onze gezondheid.

Of kunnen er naar glimlachen en weten dat andere mama’s dit ook herkennen. Dit noemen we het feit van “common humanity”: dat alle mama’s allemaal dezelfde herkenbare dingen meemaken. (Ja zelfs degene, die zeggen en laten uitschijnen dat ze een super-mama zijn. Ook zij maken dit mee.)
Dat op zich is al een grote troost he. Die verbondenheid kunnen voelen.
Het tegenovergestelde is dat we gaan in “zelfbeklag”: “en waarom gebeurt dat nu altijd bij mijn kids”. Waardoor je je nog slechter gaat voelen.
Verbondenheid ervaren en voelen daarentegen, zorgt voor rust, voor troost, voor mildheid voor onszelf..

En weet je er zijn altijd wel momenten waarop we wel die rust kunnen nemen,
momenten dat we even op adem kunnen komen. Alleen zijn dat vaak niet de momenten dat jij dat net wil…. 😉
Het vraagt vaak om enige flexibiliteit en creativiteit. Maar ze zijn er en je creëert ze ook zelf.
Maar dat vergeten we vaak als we heel erg in de stress schieten en als we te weinig draagkracht hebben.
Dus volgende keer als je nog eens gestoord wordt in dat kleine kamertje, denk dan aan mij & aan al die andere mama’s die weten hoe jij je voelt en besef dat je niet de enige bent. En glimlach.