Ontdek hoe je voorgoed afrekent met overprikkeling

Je wordt wakker en je start je dag al direct met zorgen voor je gezin.
Je ziet dat iedereen ontbeten heeft en klaar is om aan z’n dag te beginnen. Zelf neem je amper de tijd om te ontbijten.
Snel plaats je nog alles in de vaatwasmachine. Terwijl je dat doet, zie je vanuit je ooghoek nog steeds die stapel vuile was liggen.
Je vloekt binnensmonds (uiteraard de kinderen mogen je niet horen vloeken):
‘Chit…ook dit weekend ben ik er weer niet toe gekomen om te wassen en te strijken. Het was ook weeral zo een druk en vermoeiend weekend.’
Je bent kwaad op jezelf dat die was daar nog steeds ligt en dat je je zaakjes precies niet op orde krijgt.
Enfin, veel tijd om hierover na te denken is er niet, want je bent alweer te laat voor op je werk.

Als je daar toekomt op je werk, later dan gepland, weeral – gelukkig heb je glijdende uren – ligt er een massa werk op je te wachten. Zoals altijd.
Bovendien wordt je, net als thuis, ook op je werk constant gestoord door anderen en lijk je amper toe te komen aan je eigen werk en aan wat er écht toe doet.
Je medewerkers, je collega’s weten dat ze steeds bij jou terecht kunnen met hun vragen.
Je staat altijd klaar om iedereen te helpen.

Dat zorgende zit nu éénmaal in jou. Je bent een sociaal en empathisch wezen en je helpt anderen graag.
Maar het vervelende is dat doordat je anderen steeds eerst helpt, je nooit lijkt toe te komen aan je eigen werk, laat staan aan me-time.
Mooi concept, me-time, maar je komt er niet toe.

En je voelt je de hele tijd overprikkeld door al die prikkels en vragen van iedereen.
‘Ho kunnen ze nu zelf hun plan niet trekken, zo moeilijk is dat nu toch niet he’ zucht je in jezelf.

Sommige collega’s denken zelf amper na en komen voor het minste naar jou. Echt overdreven.
Of ze schuiven hun werk naar je door. Je merkt de laatste tijd dat er meer en meer van je wordt geprofiteerd.
Je vindt dit lastig. Het frustreert je en je wordt er moe en uitgeput van.
Andere collega’s zeggen dat ik mijn grenzen beter moet aangeven.
Ze hebben een punt.
Maar ik ben nu éénmaal een pleaser, die niemand wilt teleurstellen.
Daarom vind je het zo  moeilijk om “nee” te zeggen.

Als je dan toch al eens “nee” zegt, wanneer het je écht allemaal teveel wordt, dan komt het er verkeerd uit. Hard en kort.
Achteraf heb je dan spijt dat je zo buiten proportie reageerde.
Anderen verschieten dan ook van je reactie en ze beseffen niet dat dat gewoon de laatste druppel was van weken en maanden zwijgen en frustratie.

Na zo een incident op het werk blijf je dan vaak nog heel de avond thuis over piekeren.
“Waarom heb ik nu zo gereageerd, waar is het precies misgelopen, waarom kan ik nu nooit eens normaal reageren…?”
Je bent dan thuis afwezig. En als je er dan al iets over zegt tegen je partner, dan wuift die dat weg en zegt hij dat je je dat niet moet aantrekken.
Je bent dan door al dat gepieker ook niet echt aanwezig thuis.
Als je kids of je partner dan iets te vertellen hebben, dan heb je het amper gehoord en knik of lach je wat schaapachtig, zonder echt goed te weten waarover ze het hebben.
Je bent dus niet goed bezig, noch thuis, noch op je werk.
Je work/life balans is een fiasco: als je teveel thuis bent, dan voel je je schuldig tegenover je werkgever en/of je klanten.
Als je teveel werkt, dan voel je je schuldig tegenover je gezin.

Je hebt het volgende al geprobeerd, maar helaas met weinig resultaat:

Die selectie zelfhulpboeken die op je nachtkastje liggen, geven je dan wel informatie en inspiratie. Maar hoe pas je dat nu concreet toe in jouw situatie?
En een boek is vaak ook te vrijblijvend, waardoor je te weinig actie gaat nemen. 

Bovendien lees je soms tegenstrijdige info, waardoor  je door het bos de bomen niet meer ziet.

 Die yogales is zalig op de moment zelf, dan voel je je inderdaad écht ontspannen gedurende dat uurtje. Maar 5 minuten na de les is dat “zen” gevoel weer helemaal voorbij, zeker op de moment dat je partner begint te zagen en je kinderen elkaar (weer) in de haren vliegen.

Therapie lucht je hart wel op. Maar je blijft toch vaak wel wat op je honger zitten qua concrete tools en handvaten.

Je begint jezelf af te vragen of er niet iets mis is met jou.
Voor alle duidelijkheid: “Nee, er is absoluut niks mis met jou!”

Hoe ontspan je je dan wel als pleaser?

✅ Door écht actie te nemen en door te implementeren wat je al weet. Deze training zorgt hierbij voor een serieuze stok achter de deur

✅ Doordat er terug helderheid en duidelijkheid komt. Nu zie je vaak door al die therapie, zelfhulpboeken en losse cursussen door de bomen het bos niet meer. De training zorgt ervoor dat je terug helderheid krijgt en vandaaruit gemakkelijker actie neemt.

✅ Doordat ik je de juiste tools meegeef, die écht werken, onder andere door je te leren hoe je onderbewustzijn werkt

 De magie zit hem dus in de combinatie van :
– inzicht in hoe je brein werkt zodat je weet hoe denkpatronen ontstaan en hoe je deze bij jezelf verandert
– praktische oefeningen die snelle, succesvolle verandering verzekeren

Hoe is deze training verschillend van een klassieke mindfulness training?

Mindfulness was en is voor mij altijd een enorm waardevol fundament geweest om mij meer bewust te worden van mezelf, van mijn patronen, om mezelf beter te leren kennen, …Maar af en toe miste ik de volgende stap. Ik kwam tot inzichten, ik zag in hoe ik het mezelf vaak moeilijke maakt en vaak mijn eigen geluk saboteerde. Maar ik wist niet hoe dat te veranderen, te transformeren. Die antwoorden vond ik door me te verdiepen in de werking van ons onderbewustzijn. Hierdoor leerde ik dat het vooral ons onderbewustzijn is dat bepaalt  hoe we ons voelen. Als we hier aan werken, creëren we voor onszelf vele gemakkelijker een relaxed leven.

Die kennis en inzichten voegde ik toe aan tools uit de klassieke mindfulness en zo kwam deze parel tot stand zodat je niet enkel komt tot bewustwording, maar ook sneller kan komen tot échte verandering en transformatie.