“Ik snak zzooooo naar rust, naar terug kunnen genieten, naar mij niet heel de tijd schuldig voelen,…

Maar hulp zoeken, ik kan er niet aan doen, maar het voelt voor mij toch een beetje als falen…”

Hoe vaak ik dat al wel niet heb gehoord…
Vaak ook uit perfectionisme…
”Ik zal dat wel snel even zelf doen”, dan is het zeker goed gedaan he.
Maar ken je die uitspraak: “It takes a village to raise a child”
Laat die een keer goed binnenkomen.
Je kan dit niet alleen.
Of misschien wel maar daar ga je niet echt gelukkig van worden.
Laat jezelf helpen.
Sta het toe om hulp te mogen ontvangen.
En ja ik weet het voor de meeste mama’s is dit moeilijk. Dat is een oefening.
Wat mij heeft geholpen in dat proces om te leren om hulp te aanvaarden, is beseffen dat er niemand me op het einde van mijn leven gaat bedanken omdat ik me zo heb “uitgesloofd”.

Plus als ik me zo uitsloof, als ik “alles alleen moet doen” of dat toch zo ervaar, dan kan ik gewoon ook niet de beste, meest vriendelijke versie van mezelf zijn.

Dus stel jezelf heel regelmatig de vraag: “hoe kan ik me laten helpen”
Weet ook dat er vele mogelijkheden zijn, je bent niet enkel afhankelijk van je partner en/of je moeder. Gelukkig maar misschien.
Er zijn vele meer mogelijkheden: maar begin dan ook met te denken in termen van oplossingen, in termen van mogelijkheden. Leer om hulp te aanvaarden. En denk hierbij in termen van overvloed: hulp kan van overal komen!

Jij kan dit!
Welke eerste stap ga je vandaag zetten?
Bij welke specifieke taak ga je vandaag hulp inroepen en aan wie ga je dit allemaal vragen?
Succes!!